“Geld” speelt een belangrijke rol in ons leven maar is een zelden besproken thema in therapie. In deze workshop staan we stil bij wat geld voor onszelf betekent, hoe we er tegenover staan, welke functie het heeft in de relatie met onze cliënten. Daarnaast onderzoeken we de betekenis van geldgerelateerd gedrag bij cliënten. En hoe daarmee om te gaan.

De eerste indruk bepaalt veel. Dat geldt ook voor een supervisie. In de allereerste supervisie wil je ervoor zorgen dat je de fundamenten legt van een veilg en effectief supervisietraject. Hoe je dat doet, waar je aan moet denken, welke documenten je nodig hebt wordt in deze workshop aangereikt.

Het is soms moeilijk te kiezen waarop je de focus moet leggen tijdens een supervisie. De supervisievraag van de therapeut is immers niet altijd het meest gericht op wat er écht nodig is. In deze workshop krijgen de deelnemers een kader aangereikt dat hen helpt om te beslissen waarop ze de aandacht willen richten.

Wanneer je supervisant een therapie met een heftige emotionele lading inbrengt, schemeren die emoties door in de supervisie. Hoe kan je dat herkennen? Wat moet je ermee? Hoe kan je dat gebruiken? Daar kijken we naar tijdens deze workshop. Deelnemers krijgen een stukje theorie over overdracht en tegenoverdracht in supervisie, en over parallelle processen. Aan de hand van eigen casusmateriaal wordt geoefend met deze complexe materie.

Zie jij jouw supervisant in het kader van een (psychotherapie)opleiding? Dan wordt het supervisietraject wellicht besloten met een evaluatie. De opleiding verwacht dat jij als supervisor beoordeelt of de supervisant aan de vereiste standaard voldoet.

Naast een stuk theorie, exploreren we in deze workshop de eigen houding tegenover evaluatie. We gaan na welke moeilijkheden deelnemers ervaren met betrekking tot evalueren, en hoe daarmee om te gaan.

Het hulpverlenerslandschap wordt alsmaar diverser; niet met alle hulpvragen zijn we vertrouwd. Deze workshop biedt de deelenemende supervisoren een kader dat helpt nadenken over wat er wél en niet kan geboden worden, wanneer een supervisant een hulpvraag stelt dat betrekking heeft op een voor de supervisor onbekend terrein.

In supervisie kan een supervisant aangeven dat die het moeilijk heeft, té moeilijk. Supervisoren hebben ook een restauratieve opdracht: de supervisant ondersteunen, helpen zoeken naar wat nodig is in die moeilijke omstandigheden, een spiegel voorhouden wanneer de supervisant zelf niet meer klaar kan zien.

Om dit aspect van het supervisorschap te kunnen beoefenen moet de supervisor ermee vertrouwd zijn ook goed voor zichzelf te zorgen. In deze workshop staan we stil bij signalen van bun-out en (secundaire) traumatisering van hulpverleners, de attitude van de supervisor tegenover zorg geven en zorg vragen, en worden strategieën aangereikt voor zorg en zelfzorg.

Soms stokt het in een supervisie. Er komt niets nieuws. Supervisor en supervisant merken dat een andere invalshoek nodig is. In deze workshop staan we stil bij verschillende andere kanalen die tijdens de supervisie gehanteerd kunnen worden (metaforen, rollenspel, creatief materiaal,…). We bekijken voor- en nadelen, hoé/wanneer/waarom deze hulpmiddelen in te zetten. De workshop is interactief en biedt deelnemers de gelegenheid om zelf te experimenteren met het aangereikte materiaal.

Wie in supervisie of intervisie gaat, heeft meestal geen moeite om een hulpvraag te vinden. We botsen vaak genoeg op omstandigheden die reflectie vragen en groeikansen bieden. De grote keuze aan valabele hulpvragen laat ons echter ook toe om andere thema’s uit de weg te gaan. Thema’s die we te moeilijk, te kwetsbaar, te beladen vinden; thema’s die we niet met déze collega’s, déze supervisor willen bespreken; thema’s waarvan we soms zelf niet weten dat ze in de schaduw blijven liggen. En net zo goed blijven er dingen ongezegd langs de zijde van supervisor of intervisant.

In deze workshop gaan we op zoek naar wat er zoal verborgen zit, tijdens supervisie en intervisie. We bespreken wat we zoal vermijden te brengen tijdens supervisie of intervisie. Aan de hand van het supervisiekader van Hawkins en Shohet gaan we na op welke terreinen dingen onder de radar blijven en exploreren we waarom iets niet ingebracht wordt. Deelnemers worden uitgenodigd te onderzoeken wat nodig is om wél iets te kunnen brengen